Jak zachęcić dziecko do współpracy?
W ostatnim czasie, jako rodzice, spędzamy w domu dużo czasu razem z naszymi dziećmi. Rozmawiamy z nimi, mamy wobec nich pewne oczekiwania. Zachęcamy do współpracy.
Rodzicu , czy efekty współpracy z dzieckiem są zawsze zgodne z Waszymi oczekiwaniami?
Oto kilka wskazówek dla rodziców, jak zachęcić dziecko do współpracy:
1.Opisz, co widzisz lub przedstaw problem.
Bardzo trudno jest robić to, co należy, kiedy ktoś nas oskarża, wytyka nasze błędy i zachowania. Dużo łatwiej, zarówno dorosłym jak i dzieciom, skoncentrować się na problemie, kiedy ktoś nam go po porostu przedstawi.
Zamiast mówić do dziecka: „Jesteś taki nieodpowiedzialny, zawsze zostawiasz ręcznik na łóżku, chcesz je zniszczyć?”
Powiedz: „Na łóżku leży mokry ręcznik.”
2. Udziel informacji.
Informacja jest dużo łatwiejsza do przyjęcia niż krytyka. Kiedy dzieciom udzielamy informacji, zwykle same dochodzą do tego, co należy zrobić. Dając dziecku informacje, przekazujemy mu wiedzę, która przyda się później w dorosłym życiu.
Zamiast mówić do dziecka: „Co ten ręcznik robi na łóżku? Lubisz mieszkać w takim bałaganie?!”
Powiedz: „Ten ręcznik moczy mój koc”
3.Powiedz to jednym słowem
W tym przypadku mniej znaczy więcej. Dzieci nie lubią słuchać długich wykładów, kazań i długich tłumaczeń. Dla dziecka, im krótsze przypomnienie, tym lepsze. Wartość zdania jednowyrazowego polega na tym, że zamiast uciążliwych rozkazów dajemy dziecku możliwość wykazania inicjatywy i inteligencji.
Zamiast mówić do dziecka: „Dziecko tyle razy prosiłam Cię, abyś zawsze po kąpieli odkładał ręcznik na swoje miejsce. Jego miejsce jest w łazience. Już trzeci raz w tym tygodniu muszę Ci o tym przypominać, nigdy się tego nie nauczysz, zawsze muszę to robić za Ciebie”
Powiedz: „Ręcznik.”
4.Opisz, co czujesz.
Nie wypowiadaj się na temat charakteru czy osobowości dziecka. Dzieci mają prawo usłyszeć szczere wypowiedzi rodziców. Przez opisywanie tego, co czujemy, jesteśmy wiarygodni i nie czynimy innym krzywdy. Kiedy starasz się pomóc Twojemu dziecku, mów o swoich uczuciach. Używaj słów „ja” lub „ja czuję”. Współpraca z kimś, kto wykazuje irytację lub złość, jest możliwa dopóty, dopóki nie atakuje ciebie.
Zamiast mówić do dziecka: „Co się z Tobą dzieje? Zawsze zostawiasz ręcznik na moim łóżku. Jesteś niegrzeczny!
Powiedz: „Nie lubię spać w mokrym łóżku.”
5.Napisz liścik.
Czasami nic nie przyniesie takiego efektu jak słowo pisane. Większość dzieci lubi otrzymywać liściki. Jest to szybka i łatwa droga dotarcia do dziecka, pomaga uniknąć podnoszenia głosu i pozostawia przyjemną atmosferę.
Przyklej karteczkę w odpowiednim miejscu: (nad wieszakiem na ręcznik)
„Proszę, odwieś mnie na miejsce, abym mógł wyschnąć. Dziękuję! Twój ręcznik.
Opracowała
Pedagog szkolny -Beata Kubacka
Literatura:
Faber A., Mazlish E. (2001), “Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały jak słuchać żeby dzieci do nas mówiły“, Media Rodzina